Communicatie

In Kenia is de officiële taal Engels. De nationale taal is Kiswahili en verder zijn er vele etnische talen. Ondanks het feit dat de meeste Kenianen Engels spreken kan er toch veel verwarring ontstaan doordat de intonatie varieert, de klemtoon anders wordt gelegd, begrippen worden verbasterd etc. Het is aan te raden om langzaam en duidelijk te spreken, en altijd te controleren of men elkaar begrijpt.

Oogcontact is bijzonder belangrijk en het is onbeleefd om iemand te negeren. In de begroeting wordt respect getoond voor mannen en vrouwen boven de 40 jaar; zij worden met bwana en mama aangesproken. Voornamen worden niet gebruikt, zeker niet als de kinderen erbij zijn.

Kenianen vinden het heerlijk om te praten en dat doen ze dan ook uitvoerig. Het weer, vooral de regentijd, voetbal, mode, eten, kinderen,relaties, huizen, alles is goed. Vloeken door mannen wordt als onbeleefd ervaren, vloeken door vrouwen is ondenkbaar. Godslastering is uit den boze. Kenianen zijn dol op lachen, langdradige grappige verhalen en moppen en zij zien overal iets grappigs in. Ze zijn geweldige verhalenvertellers en geduldige toehoorders. Altijd en overal worden handen geschud, het is bijzonder onbeleefd om geen hand te geven, ook al is de ontmoeting nog zo vluchtig. Vrouwen onderling drukken elkaar zacht de hand. Het ‘in de lucht kussen’ wint in de steden aan populariteit, maar komt op het platteland zeker niet voor. Wel bestaat de ‘big hug’ onder dierbaren.

Keniaanse mannen lopen vaak hand in hand. Dit heeft niets te maken met seksuele geaardheid maar alles met vriendschap. Wijzen met de vinger of wenken met een naar boven gerichte handpalm is onbeleefd, wenken gebeurt altijd met de handpalm naar beneden. De Keniaanse media worden niet of nauwelijks meer gecensureerd. Kranten worden gespeld en gaan van hand tot hand. Iedereen heeft een radio en televisie verspreidt zich steeds sneller. Het mondeling doorgeven van berichten is tot kunst verheven. Snel en accuraat worden berichten over enorme afstanden overgebracht. Dit systeem is gebaseerd op een hechte samenwerking en de kennis over wie waar is, wie wie kent etc.

Internet, email en wifi verspreiden zich snel, met name in de stedelijke gebieden. De meeste mensen hebben geen computer in huis, maar overal in de steden vindt men cybercafé’s. Het vaste telefoonnetwerk is onbetrouwbaar en verre van optimaal. De mobiele telefoon is razend populair. Tot ver op het platteland zijn in de kiosken prepaidkaarten te koop. Het bellen en sms’en heeft het sociale gedrag tussen gezinsleden en families enorm veranderd: men kan elkaar laten weten wanneer men later komt, kinderen kunnen hun ouders laten weten waar ze zijn en sociale bijeenkomsten kunnen sneller worden georganiseerd. Een typisch Keniaans gebruik is het ‘flashen’: aan het eind van de maand, als het beltegoed verbruikt is en het salaris op is zal men u proberen te bereiken door u te bellen en de telefoon 1x te laten overgaan. Er wordt dan van u verwacht dat u terugbelt.